Bu başlığı yazdım, sebebi var. Bu bayram benim için önemli ve çok özel. Annemle 7 senedir konuşmuyorduk, görüşmüyorduk. Yani küstük. Öyle derdik ya çocukken. Biz de annemle çocuklar gibi sudan bir nedenle senelerce konuşmadık. Şimdi düşünüyorum da nasıl yapmışız, değermiydi çözemiyorum. Bu kadar sene boşu boşuna geçmiş. Annemle hep arkadaş gibiydik, benim, herşeyimi rahatça konuşabildiğim, derdimi çekinmeden anlatabileceğim bir arkadaşımdı. Yalnız benim değil benim arkadaşlarımın da arkadaşıydı annem. İşin kötüsü biz küsünce onlar da çekindiler anneme yaklaşmaya ve bu yüzden bana hep kızdılar. Şimdi onlar da mutlu.
Bu sene 7 seneden sonra annemle beraber geçirdiğimiz ilk bayramımız, bu yüzden çok özel.
Ufak oğlum üniversiteyi Fransa’da bitirdikten sonra Türkiye’ye döndü. Bu sene master’a başlayacak. Büyük oğlum üniversite ve master‘ı bitirdi ama o yurtdışında bir süre çalışmak için kaldı. Yani ben de senelerdir hasretlik çekiyordum. Ben çocuklarımı özlüyordum onlar da beni. Özlemi iyi bildikleri için iki oğlum da annem ve benim küsme olayımıza çok üzülüyorlardı. Onlar anneannelerini çok seviyorlar. Annem bizlere karşı çok prensipli ve belli kuralları olan bir anneydi ama torunlara kural mural işletmiyor. Herşey serbest. Ben bile annemi tanıyamıyorum. Demek torun başka oluyormuş. Kendisi bunu kabul etmese de görünen köy kılavuz istemiyor. Bu süreç içinde çocuklarım da bizi barıştırmak için çeşitli organizasyonlar, planlar yaptılar ama bir şekilde denk düşmedi olmadı. Bu bayram ikisi de çok mutluydu. Annemin elini öptük. Bayram harçlıklarını aldılar, beraber çok keyifli vakit geçirdik. Bu bayramın hepimize uğurlu geleceğine dair bir his oluştu içimde. Belki de kendimi mutlu hissettiğim içindir.
En önemlisi bayram sabahı annem ve çocuklarımla beraber babama ziyarete gittik inanıyorum o da bizi görmüştür ve çok mutlu olmuştur.