desemki vakitlerden bir nisan akşamıdır rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor sende seyrediyorum denizlerin en mavisini ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim senden kopardım çiçeklerin en solmazını toprakların en bereketlisini sende sürdüm sende tattım yemişlerin cümlesini desemki sen benim için hava kadar lazım ekmek kadar mübarek su gibi aziz birşeysin nimettensin   nimettensin desemki inan bana sevgilim inan evimde şenliksin bahçemde bahar ve soframda en eski şarap ben sende yaşıyorum sen bende hüküm sürmektesin bırak ben söyleyeyim güzelliğini rüzgarlarla nehirlerle kuşlarla beraber günlerden sonra birgün şayet sesimi farkedemessen rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden bilki ölmüşüm fakat yine üzülme müsterih ol kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini ve neden sonra tekrar duyduğun gün sesimi gökkubede hatırlaki mahşer günüdür ortalığa düşmüşüm seni arıyorum